Aspendos kenti kralının Belkıs isminde, güzelliği dünyaya nam salan bir kızı varmış. Uzak ve yakın ülkelerden pek çok önemli şahsiyet bu kızla evlenmek için kralın kapısını çalmışlar.
Kral sonunda, kızının taliplileri arasında bir yarışma düzenlemiş. Bu yarışmaya göre Aspendos kenti için en güzel ve faydalı eseri kim yaparsa, kralın kızı ile evlenecekmiş. Sanatçılar, şairler ve filozoflar, kendi becerilerine göre, birer eser meydana getirmiş. Bir mimar, yıkıntıları hala görülen su kemerlerini yapmış. Kral bu eserin parlaklığı ve kente vereceği fayda karşısında hayranlığını bildirmiş. Daha sonra en son yarışmaya katılanlardan birinin yaptığı tiyatroyu görmeye gitmiş. Önce kral locasını gezmiş, sonra revaklı galerilerin bulunduğu en üst kısma çıkarak etrafı incelemeye başlamış. Bu arada kulağına şu sesler çalınmış. “Kral kızı benim olmalı, kral kızı benim olmalı...” Kral, yanı başında söylenmiş gibi kuvvetle duyulan bu sözlerin sahibini araştırmış. Bir de bakmış ki, galeriye bir hayli uzak olan sahnede bir genç, yalnız başına dolaşarak kendi kendine konuşuyor. Gencin ağzından fısıltı halinde çıkan bu sözler mükemmel akustik sayesinde büyüyüp kralın kulağına ulaşıyormuş. Kral buna hayret etmekten kendini alamamış ve kararını vermiş. “Kızımı bu gence vereceğim.”
Yapılan eser görkemli bir şekilde gözlerinin önünde duruyormuş. Kralın kararından sonra hemen düğün hazırlıklarına başlanmış. Kısa zamanda her şey tamamlanmış ve iki genç şaşaalı bir törenle evlenmişler.
Aspendos’taki tiyatroda bulunan bir taş üzerinde yer alan, Belkıs’ın ikiye bölünmüş mermer portresi ise başka bir rivayeti doğrular. Bu rivayete göre kral bu iki muhteşem eser karşısında ne yapacağını şaşırarak hak geçmesin diye kızını iki parçaya bölüp; iki mimara taksim etmiş.