Cennet Obruğu, Narlıkuyu'nun 3 km kuzeyinde 90 m derinliğinde bir çukur. Üçüncü jeolojik zamanın Miosen çağında bir yeraltı deresinin kalker tabakası içerisinde yaptığı erozyon sonucunda, tavanın göçmesi nedeniyle meydana gelmiş. Denizden yüksekliği 135 m olan bu çöküntü içine, Romalılar devrinden kalma antik bir merdivenle iniliyor. İçinin yemyeşil oluşu ve dibinde akarsuyun bulunuşu nedeniyle cennet deniliyor.
Cennet göçüğünün içine çok tanrılı dönem tapınma mağarasının tam ağzında, başarı simgesi olarak bir kilise yapılmış. Kilisenin giriş kapısı üzerindeki dört satırlık yazıttan bu kilisenin Paulus adında iyiliksever bir dindar tarafından Meryem Ana'ya adak olarak yaptırılmış olduğu anlaşılıyor. Meryem Ana Kilisesi’nin, Cennet Obruğu’nun dışında ve güney ucunda yer alan tapınaktan dönme kilise ile aynı dönemlerden yani 5. veya 6. yüzyıldan kalma olduğu tahmin ediliyor.
Cennet Obruğu’nun 75 m kadar doğusunda yer alıyor. Tıpkı Cennet Obruğu gibi Miosen devrine ait kalkerler içinde alttan bir yeraltı deresinin yaptığı erozyonla tavanın göçmesi sonucu oluşmuş. 50x75 m boyutlarında ve elips biçiminde. Cennet Obruğu’na nazaran daha dar ve dik. Tavanın göçmesi sonucu obruğun dibine yığılan molozlar, batıdan doğuya doğru yaklaşık 30 derecelik bir eğimle alçalıyor.
En büyük göçük olan Cennet obruğunun güney ucunda, çokgen taşlardan örülmüş duvar (Peribolos) görülüyor. Bu duvar üç ayrı tarihsel dönemde görev yapmış olan tanrı evini ve onun kutsal avlusunu kuşatıyormuş. İlk yapı Dor yapı düzeninde kurulmuş, ön yüzünde 2 duvarı arasına yerleştirilmiş 2 sütunlu bir tapınak. Sütunlarla çevrili olmayan bu ilkel tapınak Zeus'un dev Typon'a karşı kazandığı zaferin bir simgesi olarak, onun şanına dikilmiş bir çeşit anıt.
Tapınağın kuzey duvarının doğuya bakan dar yüzündeki parlatılmış düz köşe taşlarına, Roma döneminde görev yapmış 130 din adamıyla, zamanın büyüklerinin adları kazınmış.
Çok tanrılı çağ yapısı olan tapınak, Hristiyanlık döneminde tümüyle yıkılıp yerine bazilika biçiminde bir kilise yapılmış. Uzuncaburç'taki tarihi eserlerin en az yıpranmış olanı. MÖ 295 yılında Selefkos Nikador tarafından tapınak olarak yaptırılmış.